Nasreddin Hoca hamama gitmiş, ancak içeri girdiği andan çıkıncaya kadar kimse onunla ilgilenmemiş ve hizmet etmemiş, çıkarkende yüklü bir bahşişle hamamdan ayrılmış.
Bir sonraki hafta tekrar hamama gitiğinde, verdiği bahşişi hatırlayan çalışanlar hocanın etrafında pervane olmuş. İzzet, ikram, temiz havlu, çay ve kahve, “oldukça fazla ilgiyle karşılanmış. Çıkarken de ona uzatılan bahşiş kutusuna hiç bahşiş bırakmamış.
Hamamcı şaşkın bir şekilde:
– “Hocam bu kadar hizmete bahşiş verilmez mi?” diye sormuş.
Nasreddin Hoca gülerek:
– “Geçen hafta zahmetsiz aldığınız bahşişe sayın!” demiş.
