Nasreddin Hoca bir gün yolda yürürken iki yüz akçe parasını kaybetmiş. Kaybettiği parasını bulamayan ve çok üzülen Hoca, “ne olur bulunsun” diye dua etmiş.
Aynı zamanda yaşadığı şehrin en zenginlerinden biri uzak diyarlarda bir yerde çıktığı gemi yolculuğunda kötü bir fırtınaya yakalanmış ve “Eğer kurtulursam Nasreddin Hoca’ya iki yüz akçe para vereceğim” diye adak adamış.
Kötü fırtınadan kurtulan adam gelip bu parayı Hoca’ya vermiş. Hoca şaşırmış ve:
– "Ey Allah'ım! Ben parayı nerede yitirdim, nerden çıktı. Gerçekten de sana akıl sır ermiyor," demiş.