Erzurumlu kız İstanbul'a akrabalarına misafir olur. Kaldığı evin kızı arkadaşları ile tanıştırır bizimkini. Söz gelir, seher vaktinde romantizme dayanır. İstanbul’da doğmuş kızlar dan biri anlatır:
-"Ben seher vaktini, kuşların mahzun ötüşünden anlarım."
Bir başka İstanbullu:
-"Ben, ağaç yapraklarının sesini hisseder ve seher vakti olduğunu anlarım."
Sıra bizimkine gelir.
-"Vallah gızlar ben ele tankoluhtan annamam. Ne zaman cullum celir anniramçi sabah olmuş.
